Chapter One
“MEGAN naman
eh, kanina pa ko nagsasalita dito hindi ka naman pala nakikinig,” reklamo sa
kanya ni Mia her bestfriend since elementary at ngayong college lang sila ulit
nagkita dahil hindi sila pareho ng high school na pinapasukan. Hanggang ngayon
ay iisa lang talaga ang problema nito sa buhay mula noong elementary pa sila,
boys! Ngayon ay nagdadrama na naman ito dahil iniwan na naman ito ng boylet
nito na si Andrew at ipinagpalit sa new girl nang campus nila. Hindi niya alam
kung bakit hindi pa ito nagsasawa sa pagbo-boyfriend. Lahat naman nang lalaki
sa kanya ay sakit lang sa ulo.
“Of course nakikinig ako, ina-absorb ko lang ang
katangahan mo sa pag-iibig and don’t say I didn’t warned you dahil noon pa man
hindi ko na gusto ang hilatsa ng pagmumukha nang lalaking iyon. Kung nakinig ka
lang sana sa akin noon di hindi kana umaatungal diyan,” sermon niya sa kanyang
bestfriend.
“Ouch ha, masakit na iyon. Hindi kana nakakatulong sa
akin.”
“Well, the truth hurts kaya tanggapin mo.”
“Aggh! Wala man lang konting pangpa kalma ng heart ko
diyan. Sermon agad Megs hindi ba puwedeng damayan mo muna ako. Nakaka bad-trip
ka naman,” anito at tumalikod sa kanya. Kunwari ay nagtatampo ito pero
kilalang-kilala niya ang bestfriend niya, hindi ito marunong magtanim nang
galit sa kaibigan nito lalung-lalo na sa kanya, kaya nga love na love niya ito
eh.
“O sige na nga, ibibigay ko na sa iyo ang pangpakalma ng
heart mo,” aniya at may ibinigay ritong picture. Nakita niya agad ang pagbabago
nang mood nito from sadness to gladness hindi ba parang baliw lang itong
bestfriend niya.
“Oh God Megs! Saan mo ito nakuha? I love you na talaga,
ikaw na,” anito at niyakap siya nang pagkahigpit. Ganito ito pag natutuwa
napakalambing iwasan mo nga lang ng konti dahil masu-suffocate ka sa higpit
nang yakap nito siguro nga isa ito sa dahilan kung bakit iniiwan ito ng mga
boylet nito dahil sa higpit ng yakap nito. Puwede
ba iyon? hahaha.
“Ang dali mo namang nakalimut ni Andrew. Well I have my
sources Mia, you know me,” pagsisinungaling niya dahil galing talaga sa kanya
ang picture na iyon.
“He doesn’t deserve me pero thank you talaga bestfriend I
owe you one,” anito at medyo maiiyak na ang
drama talaga nito puwedeng pang drama club actress. “OMG talaga Van Reyes
akin ka na ngayon,” anito at hinahalikan ang picture ni Van.
Van Reyes was the guy from her past. Hindi ito nakilala
ni Mia dahil she met him when she was still in high school and Mia is not part
of her high school days dahil hindi nga sila pareho nang school na pinapasukan
noon. He is also the son of Mr. Benedict Reyes the school’s principal. Van was
her sweet mistake pero bata pa siya noon at nagkakamali din. Van was a former
heartrob back then and girls swoon him like crazy, everyone loves him including
her, she adored him so much pero iyon na yata ang pinakamalaking pagkakamali niya.
He broke her heart into pieces but that was before iba na siya ngayon, hindi na
siya katulad nang dati na nagkakandarapa dito at mula noon she promised to
herself that she will not definitely fall for a guy like him.
Naalala niya agad si Mia nang makita niya ang picture na
iyon habang naglilinis siya kahapon sa kwarto niya, nakalimutan ata niyang
isama iyon sa mga sinunog niyang mga gamit nito na ibinigay mismo nito sa
kanya. Nakalagay iyon sa paborito niyang libro.
Hindi
niya gusto si Van para kay Mia pero kailangan niyang ma divert ang feelings
nito para hindi na ito malungkot pa sa break up nila ni Andrew. And besides
matagal na siyang naka get over kay Van at nakatulong iyon ang hindi nila
pagpapansinan since first year college at hindi rin sila pareho nang kursong
kinukuha kaya minsan lang talaga sila nagkikita.
“Eww! Mia tigilan mo nga yang kakahalik sa picture na
‘yan at baka maubos mo ‘yan.”
“Palibhasa kasi hindi ka pa nagkaka-boyfriend kaya hindi
ka nakaka-relate sa mga pinaggagagawa ko ngayon,” hindi nito alam na once ay
umibig din siya nasawi nga lang.
“Hoy ha! Pakialaman ba naman ang lovelife ko, babawiin ko
talaga iyan.”
“Huwag ka rin makialam sa lovelife ko noh.” Maldita
talaga ‘tong bruhang ‘to.
“Okay fine!”
KASALUKUYANG
nagda-drive si Megan sa mini-cooper niya na kotse nang tumunog ang ringtone
niya na End of Time by Beyonce Knowles at kilala na agad niya kung sino ang
tumatawag sa kanya si Mia at malamang nag-aalburuto na ito sa galit dahil
kanina pa dapat alas otso ng umaga sila magkikita pero tinanghali siya ng
gising kanina dahil sa puyat niya ka gabi. Kagabi kasi ay nag sing along silang
magpapamilya at dahil minsan nga lang nagkayayaan matagal bago ito natapos at
medyo paos pa ang tinig niya ngayon.
“Megs
where are you na ba? Kanina pa ako nandito sa coffee shop ni Max ah mag ti-ten
na, wala ka bang balak pumunta dito dahil mukhang nakakalima na ako ng kaping
na inom dito super hyper ko na. Ano? Wala ka rin bang balak tapusin ‘tong
lintik na project na ‘to?”
“Relax
Mia, papunta na ako diy—,” natigil siya nang marinig itong tumili sa kabilang
linya. Alam na agad niya kung bakit ito tumitili nang ganoon mahigit sa malamang
nakakakita na naman ito ng vitamins sa mata nito. She mean GUYS! Cute guys na
nagpapatayo ng balahibo ng kaibigan niya kaya ito tumitili.
“Mia
ano ba, ang eardrums ko.”
“Sorry
there Megs!” tili pa rin nito. “But you won’t believe this, Van is here pero
parang galit ata ito sa kasama nitong babae, mukhang nag-aaway. Pero wa ako
paki te ang beauty ko te ang paki ko ngayon, hindi pa ako nakakapag make-up
bilis pumunta ka na dito I need your excellent green mascara.”
“Oo
na! Napaka harot talaga nitong babaeng ito. Nasa parking lot na ako,” aniya at
kasalukayang pina-park ang sasakyan niya pero medyo malayo ito sa entrance ng
coffee shop kaya maglalakad pa siya ng two minutes.
Wait did she mean Van? Van Reyes?
She
tensed at hindi niya alam kung bakit.
“OMG
saan siya pupunta—,” hindi na niya narinig ang iba pang sasabihin ni Mia dahil
pinutol na niya ito.
Lumalabas
agad siya ng kotse at naglakad patungo sa entrance ng coffee shop pero parang
medyo may nakalimutan siyang dalhin kaya habang naglalakad ay inuutingkay niya
ang laman nang kanyang bag kung meron nga ba siyang nakalimutan. Pero habang
naglalakad siya hindi niya napansin na papalapit na pala siya sa pinto kaya
nang bumukas ito tinamaan siya sa noo and then blagh! Natumba siya sa lakas nang pagkakatama ng pinto sa noo niya.
Sino ang walang hiyang nagbukas ng pinto dahil
makakatikim sa akin ng suntok? Agh pero bakit umiikot ang paligid, bakit
napakaraming tao,
“Meggy
are you okay? Oh God I’m sorry.” at sino
itong bumubuhat sa akin bakit parang pamilyar sa kanya? and then everything
went black. Patay na ba ako, huwag naman
po sana, kaka-start lang nang character ko dito patay agad.
Nagising si Megan sa lakas nang iyak ni Mia. Ang drama
talaga nito kung maka atungal lang nang iyak animoy namatayan.
Pero nagtataka siya sa kinalalagyan niya ngayon. Hindi
niya ito kuwarto hindi rin ito kay Mia pero parang pamilyar sa kanya ang
kuwartong ito. “Hoy! Mia hindi pa ako patay, kung maka iyak naman ‘to”
“Bestfriend? Oh God bestfriend salamat naman at buhay ka,
akala ko talaga hindi ka na kailanman gigising.”
“OA mo ha, tayka lang nasaan ba ako? Di ba dapat nasa
clinic ako o ospital?”
“Mabuti naman at gising ka na, and I’m glad you’re okay
now,” sabi nang pamilyar na boses.
Oh God! Ang boses
na iyon. Hindi puwedeng siya, hindi maaari, sabi ng isang isip niya.
Bakit
ka ba nag iinarte Megan eh naka get over ka naman na sa kanya. Sabi naman nang kabilang isip niya. Mukhang
nababaliw na ata siya.
“Megs dinala ka ni Van dito sa kwarto niya! Diba ang
sweet instead na sa clinic ka niya dalhin,” bulong ni Mia sa kanya.
Pero mukhang narinig iyon ni Van. “I didn’t bring you to
the clinic because dad might know it,” sabi nito. Hindi parin pala ito
nagbabago at ano namang aasahan niya dito kundi wala.
Kailangan niyang makaalis dito ngayon din.
“Wait Megs where are you going? Hindi ka pa medyo okay,”
sabi ni Mia at pinigilan siya sa pagbangon.
“You know what? Mia’s right hindi ka pa medyo okay and I
apologize for that, you can relax in my bed.” Bakit mukhang relax lang ito.
Hindi na ba siya kilala nito.
“Hindi na kailangan pa, Mia lets go,” sa puntong iyon ay
hindi na siya napigilan pa ni Mia dahil nagmamadaling kinalagkad niya ito
dahilan upang malaglag ang mga hawak nito. She hurriedly pick up her things
nang makita niya ang picture ni Van.
Bakit ito nandito? Agh! Ibinigay nga pala niya kay Mia
ito at si bruha naman dala-dala pa talaga nito ang picture ni Van. Patay!
“You still have that Meggy? Akala ko sinunog mo na ‘yan?”
he said with a smirk.
Sandail, anong ibig
sabihin ng ngiting iyon?
“Wait! Who’s Meggy? Magkakilala ba kayo? And about this
picture it’s mine, okay,” sabi ni Mia na mukhang nalilito na. Hawak na nito
ngayon ang picture ni Van.
“What do you mean it’s yours?” tanong ni Van sa
nakakatakot na tinig na ngayon ay nakaharap na kay Mia.
“Uh-ahm eh-ah k-kay Megan talaga ito ibinigay lang niya
sa akin,” nagkakandautal na pahayag nito. Takot
ba it okay Van.
At ngayon ay sa kanya naman nakaharap si Van na parang nagtatanong.
“You give her my picture?” he said.
“Sandali nga lang muna, ako ay naguguluhan na sa inyong
dalawa. Magkakilala ba kayong dalawa?” sabi Mia na mukhang nahimasmasan na ata.
“You ask her,” sabi naman ni Van.
What? Me? Bakit
nahihiya ba siyang sabihin na once ay nagging kami.
“I’ll explain it later Mia for now aalis muna tayo, let’s
go,” aniya pero si Van naman ang pumigil sa kanya.
“Meggy wait, can we just forget it and start a new one,”
nakita nito ang pagkagulat niya sa sinabi nito. “What? Wait, it’s not what
you’re thinking, what I mean is bilang magkaibigan,” paliwanag nito. Kaibiganin mong mukha mo,..bitter lang Megs!
“I did, infact the whole thing that you did to me pero
wala akong makitang dahilan kung bakit kailangan pa natin maging magkaibigan,”
sabi niya. “Oh and stop calling me Meggy, coz’ I’m not your Meggy anymore.”
Iyon lang at lumabas na si Megan sa kwarto ni Van habang nakabuntot naman sa
kanya si Mia.
“What was that all about Megan Lenares, you need to
explain me now?” sabi nito nang makasakay na sila sa kotse nito.
“I know Mia. I’ll explain everything later but for now
let me get out of here immediately.”
No comments:
Post a Comment